Sołtys wsi: Marian Grudnik
Wieś powstała wśród wytrzebionych lasów w połowie XIX w. opodal Lasocina. Jednak znalezione tu narzędzia, przede wszystkim siekierki, z kamienia pasiastego, nakrapianego i z brązu świadczą o bytności człowieka już w neolicie i epoce brązu, a więc około 4,5 tysiąca lat temu.
Z XVI-wiecznego dokumentu dowiadujemy się, że pola Lasocina dochodziły do Piotrowej Niwy, z której wyłonił się Piotrów, kiedyś samodzielna wieś, dziś część Janopola. w połowie XIX wieku zamożny mieszkaniec Lasocina, Jan Kamieński, kupił około 360 morgów ziemi z trzech źródeł, czyli od trzech sąsiadujących ze sobą majątków ziemskich nabył spore połacie gruntu i utworzył folwark, w którym dominowały jeszcze lasy, ale stopniowo ustępowały miejsca polom uprawnym.
Janopol to dwuczłonowa nazwa z obcym dodatkiem "poi", dzierżawcza od imienia założyciela pierwszego właściciela wsi, Jana. Pojawiła się już w 1895 r. w spisie miejscowości guberni radomskiej jako folwark będący własnością Jana Kamieńskiego. Miał wtedy dwa domy murowane, w których mieszkały 23 osoby. Sąsiedni Piotrów, należący wtedy do parafii w Lasocinie (Janopol należał do Ożarowa), był kolonią z trzema domami drewnianymi, zamieszkałymi przez siedem osób.
Z biegiem czasu te dwie osady rozrastały się i powiększały, zarówno swoje grunty orne kosztem lasu, jak również liczbę gospodarstw i mieszkańców. Jan Kamieński miał sporą gromadkę dzieci, którą musiał wywianować, ale miał też świadomość, że nadmierne rozdrabnienie gospodarstwa nie jest zbyt korzystne. Dlatego też starał się zwiększyć jego powierzchnię dokupując ziemię i karczując lasy. Swoje dzieci osadzał na południowych terenach folwarku, gdzie z biegiem czasu powstał Janopol Nowy, w odróżnieniu od Janopola Starego, w którym mieściła się zagroda typu dworskiego, należąca do seniora rodu. Kolejne pokolenia powiększały liczbę ludności i gospodarstw Janopola, ale zmniejszały areał. Janopola nie ominęły także wielkie wydarzenia historyczne. z powstaniem styczniowym związany był Jan Kamieński, w którego lesie znaleziono w latach międzywojennych broń i pieniądze Pułku Kosynierów Iłżeckich. Podczas I-ej wojny światowej wojsko rosyjskie wykopało na brzegu lasu okopy. Następna wojna zaznaczyła się udziałem janopolan w walce obronnej we wrześniu 1939 r., partyzantce różnych orientacji politycznych (AK, BCh i NSZ) oraz wysiedleniami.
Po wojnie Janopol, bez dobrych połączeń drogowych, zapóźniony infrastrukturalnie, stopniowo się wyludniał. Niekorzystne procesy demograficzne nasiliły się w latach 90-tych. Współczesny Janopol widzi swoją szansę w ogrodnictwie i agroturystyce, dysponując spokojem i leśną otuliną ma do tego bardzo korzystne warunki.
