Sołtys wsi: Grzegorz Nowacki
Sobów składa się z trzech części: Pod Dąbrówką, Poręba Wojciechowska i Sobów - Kolonia.
Znaleziska archeologiczne wskazują na to, że człowiek mieszkał tu już przeszło cztery tysiące lat temu. Świadczą o tym , m.in. ozdobne paciorki z grobu ludności kultury mierzanowickiej (wieś Mierzanowice leży w sąsiedniej gminie Wojciechowice i jest znanym stanowiskiem archeologicznym), po której sporo śladów można dziś spotkać w powiatach opatowskim i sandomierskim. Częste znaleziska neolityczne w okolicach Ożarowa nie budzą zdziwienia, jako że już dawno wiadomo było, iż w czasach prehistorycznych na tym terenie intensywnie eksploatowano kamień i nawet go obrabiano na podstawowe narzędzia, którymi posługiwał się człowiek z epoki kamienia.
Niestety niewiele wiadomo o tym, jaki był ten pramieszkaniec Sobowa, ponieważ wieś w dzisiejszym rozumieniu pojawiła się dopiero w średniowieczu. Niewiele także wiadomo o jej mieszkańcach. Wzmiankuje o niej Jan Długosz w swojej księdze uposażeń diecezji krakowskiej, ale wtedy też występuje podsandomierski Sobów, dziś dzielnica Tarnobrzega. Wówczas już wieś przypisana była do parafii w Przybysławicach. z dokumentu kościelnego z 1689 r. wynika, że wieś oddawała dziesięcinę przybysławickiemu plebanowi. Kolejne, również skąpe, informacje czytamy w "Słowniku Królestwa Polskiego..." z 1885 r. Odnotowane tam zostało, że w 1827 r. Sobów miał 11 domów, w których mieszkało 58 mieszkańców. w 60 lat później Sobów składał się ze wsi i folwarku, który miał 716 morgów. z tego pola uprawne zajmowały 436 morgów. Reszta to nieużytki i las. Folwark składał się z zabudowań gospodarczych, budynku murowanego (dworku) i 8 chat drewnianych, zamieszkałych przez fornali i służbę folwarczną. Pod koniec XIX w. właścicielem majątku ziemskiego była Helena Baczyńska.
Drugą częścią miejscowości Sobów była wieś chłopska. w ostatnich latach XIX w. mieszkało w Sobowie prawie 200 osób. Dominowały kobiety, których żyło wtedy 105. Następnymi właścicielami sobowskiego folwarku stali się Ślubicz-Załęscy, którzy weszli w posiadanie tego majątku po I-ej wojnie światowej. Stanisław Załęski z Przezwód, który otrzymał w spadku las i tartak w Sobowie, ożenił się ze Stefanią Nowiną-Konopką, której brat stał się administratorem posiadłości. Załęscy zostali w Przezwodach, a Konopka wraz z żoną zamieszkał w Sobowie i tu gospodarował do wojny. Zginął w kampanii wrześniowej 1939 r. w czasie okupacji Niemcy urządzili tu swoje gospodarstwo administrowane przez Polaka. Wdowa Konopczyna też przez pewien czas mieszkała w dworku. Gościli również przez kilka miesięcy uchodźcy z Wielkopolski, Jadwiga i Krzysztof Miecznikowscy, którzy później przenieśli się do Wyszmontowa, a żona przedwojennego administratora wyprowadziła się do Wieprzków (dziś Wierzbiny) w gminie Obrazów.
Po II-ej wojnie światowej dwór z przyległościami upaństwowiono i w Sobowie powstał dobrze prosperujący ośrodek maszynowy. z biegiem czasu stał się on czołowym Państwowym Ośrodkiem Maszynowym w regionie, który nie tylko naprawiał maszyny rolnicze, ale kooperował z kilkoma fabrykami w Polsce, dostarczając części. Po przemianach 1989 r. zakład (od 1993 r.) stał się spółką występująca pod nazwą AM Technika SA. Obecnie zakład jest zamknięty.
Pisząc o dziejach Sobowa, nie wolno zapomnieć o istnieniu w tej miejscowości radiolokacyjnej jednostki wojskowej, która przez kilkadziesiąt powojennych lat tu funkcjonowała. Początkowo ulokowana była w późniejszym POM-ie, następnie usadowiła się w północnej części wsi, na pograniczu z Czachowem. z kolei popularnie zwane "radary" zostały przeniesione bliżej Sandomierza, do gminy Wilczyce. Po kilkuletnim remoncie obiekty byłej jednostki wojskowej zostały zaadaptowane na Dom Pomocy Społecznej.
Współczesny Sobów (choć zachował samodzielność sołecką) to właśnie peryferyjna dzielnica Ożarowa, połączona z miastem wygodną ulicą. Jedna z niewielu wsi gminy Ożarów, w której zwiększa się ostatnio liczba mieszkańców. Tendencja zwyżkowa związana jest z ruchem budowlanym i dogodnym położeniem wsi względem Ożarowa oraz z uruchomieniem Domu Pomocy Społecznej.
